Toren

De torentrap is te bereiken via de trap naar de gaanderij. In dit trappenhuis zijn nauwelijks werkzaamheden verricht bij de renovatie in 1995. Het lange glas-in-loodraam heeft dezelfde patronen als de ramen in de achterkamer op de begane grond. Op de traptreden en ook de afdekking van de balustrade zijn beide van Belgische kalksteen (bij de torendeur is zelfs een stukje koraal te herkennen). Op de eerste tree boven de overloop is het mooiste fossiel van de kerk te vinden: een mooi gedraaid slakkenhuis. De traptreden zijn van Comblanchien-marmer (denk aan Comblain-au-Pont ten zuiden van Luik).

Het plafond heeft hier nog een oude kleur, het zogenaamde ossebloed (een kleur die op meer plaatsen het plafond heeft versierd, zoals de achterkamer op de begane grond). Het luikje in het plafond geeft toegang tot de kruipruimte tussen de plafond in de kerkzaal en het dak. Het stucwerk van het plafond kan geen mensen dragen. 

Een blik door de deur naar de gaanderij leert dat die nu vooral gebruikt wordt als rommelzolder. Vanaf de gaanderij is wel een goed overzicht van de kerkzaal: de hoge ramen (Pasen en Pinksteren), de plattegrond van de kerkzaal en de achterwand met kansel en orgelfront.  

Via een klein halletje wordt de toren uiteindelijk bereikt. Het luik boven de toegangsdeur is een onderdeel van een ventilatiesysteem in de kerkzaal; de werking van dit systeem is niet (meer) altijd even helder. De torentrap telt 96 treden; men komt tot de vlaggestok.

Halverwege de torentrap staat het (in Amsterdam gemaakte) uurwerk voor de klok op de toren. Een imposante kast vol radertjes en dergelijke. Momenteel wordt het uurwerk elektrisch aangedreven. Maar in de tussenvloer een paar meter lager zit nog wel een gat, waar de gewichten door konden zakken. Onder in de toren staat een hoop oud metaal. Deze hoop onderdelen zijn de restanten van het oorspronkelijke uurwerk.

Staande bij de vlaggemast kan men bijna de drie klokken van de toren aanraken. Niet alleen mensen en kerken, maar ook klokken hebben vaak een naam gekregen. De drie klokken van de Willem heten: Geloof, Hoop en Liefde. Ze zijn gemaakt bij de firma Van Bergen in Heiligerlee. De ´tijdklok´, die de Hoop was genoemd, heeft de oorlog overleefd. De andere twee zijn afgevoerd en omgesmolten, voor zover bekend. Lezing van oude stukken leert dat men niet echt enthousiast was over de kwaliteit van deze oorspronkelijke klokken. Bij het 25-jarig bestaansjubileum in 1956 zijn de twee vervangers (Geloof en Liefde) aangebracht. Het luiden van de klokken veroorzaakt veel geluid in de woningen naast de kerk; reden dat de tijdklok nu niet meer luidt. Overigens worden de klokken nu bediend met drukknoppen in de kerkzaal. 

Vanuit de kleine raampjes heeft men een goed overzicht over de buurt.  

Bij de hoofdingang is nu een hellingbaan; deze is aangelegd met de renovatie van 1995. Met deze renovatie zijn ook de glazen deuren aangebracht. Oorspronkelijk was het een open bordes met drie massieve deuren. Zie ook de foto hiernaast, klik op de foto om meer foto's van het huwelijk te zien. Met de renovatie in 1995 zijn de houten panelen in deze deuren vervangen door glazen panelen. Aan de rechterkant bevindt zich de zogenaamde eerste steen, gelegd tijdens de bouw van de kerk (op 20 september 1930, onder het motto van: Den Hoogen God alleen zij eer. Aan de linkerkant bevindt zich sinds de renovatie van 1995 een gedenksteen die oorspronkelijk in de Raphaelpleinkerk geplaatst was. Op de steen staan de namen van kerkleden die tijdens de Tweede Wereldoorlog het leven hebben gelaten als gevolg van de bezetting. 

Vanuit deze ruimte (achter de glazen deuren) kan men rechtstreeks de kerkzaal in lopen. Aan weerszijden bevinden twee ruimtes met rekken om jassen en dergelijke op te hangen. Oorspronkelijk waren deze twee garderobes niet meer dan een stukje gang met daarachter nog een stukje gang naar de kerkzaal. Vlak voor de deur naar de kerkzaal is aan de buitenkant een toilet aangelegd. Oorspronkelijk waren beide zijden gelijk (in spiegelbeeld, weliswaar). Met de renovatie is dit een minder gebruikelijke gang geworden; de aanleg van een tussendeur aan de linkerkant (kijkend vanuit de hoofdingang) en de aanleg van een nieuw toilet (aan rechterzijde) hebben hieraan bijgedragen.

Op de hoek van de Olympiaweg en de Olympiastraat is in de tuin nog een deur zichtbaar. Deze deur was vooral bedoeld voor mensen die van het balkon naar buiten gingen. Om de verschillende stromen van mensen te kunnen scheiden was oorspronkelijk een metalen schaarhek aangebracht. Rond 1982 is dat schaarhek weggehaald. 

Op begane grond, onder de toren, is de huidige consistoriekamer. Voor het begin van de kerkdienst verzamelen zich hier de dienstdoende ambtsdragers. Na een kort gebed (het consistoriegebed) loopt men in ganzepas naar het liturgisch centrum, waarna de eredienst kan beginnen. 
 

Rommert Steenbeek

maart 2006